5- D SINIFI SİTESİNE HOŞGELDİNİZ
   
  5- D SINIFI
  ŞİİRLER
 


                DUNYANIN BUTUN CICEKLERI

                                        "Bana cicek getirin, dunyanin butun
                                         ciceklerini buraya getirin."
                                       Koy ogretmeni Sefik Sinig'in son sozleri.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum
        Butun ciceklerini getirin buraya,
        Ogrencilerimi getirin, getirin buraya,
        Kaya diplerinde acmis cigdemlere benzer
        Butun koy cocuklarini getirin buraya,
        Son bir ders verecegim onlara,
        Son sarkimi soyleyecegim,
        Getirin, getirin...ve sonra olecegim.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Kir ve dag ciceklerini istiyorum,
        Kaderleri bana benzeyen,
        Yalnizlikta acarlar, kimse bilmez onlari
        Genis ovalarda kaybolur kokulari...
        Yurdumun sevgili ve adsiz cicekleri
        Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin gorun beni,
        Topragi nasil orterseniz oylece o"rtun beni.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Afyon ovasinda acan hashas ciceklerini
        Bacimin suladigi feslegenleri,
        Koy ciceklerinin hepsini, hepsini,
        Avlularin pembe entarili hatmisini,
        Coban yastigini, peygamber cicegini de unutmayin,
        Aman Isparta gullerini de unutmayin
        Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
        Getirin, dunyanin butun ciceklerini istiyorum.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Ben koy ogretmeniyim, bir bahcivanim,
        Ben bir bahce suluyordum, gonlumden,
        Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
        Ne guller fiskirir cilelerimden,       
        Kandir, hayattir, emektir benim gullerim,
        Korkmadim, korkmuyorum olumden,
        Siz cicek getirin yalniz, cicek getirin.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Baharda Polatli kirlarinda acan,
        Guz geldi mi Kopdagina gocen,
        Yorukler yaylasinda Toroslarda eglesen,
        Mus ovasindan, Agri eteginden,
        Gucenmesin butun yurt bahcelerinden
        Cicek getirin, cicek getirin, ortun beni,
        Egin turkulerinin icine gomun beni.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        En guzellerini saymadim ciceklerin,
        Cocuklari, ogrencileri istiyorum.
        Yalniz ve cileli hayatimin ciceklerini,
        Koy okullarinda acan, gizli ve sessiz,
        O bakimsiz, ama kokusu essiz cicek.
        Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
        Seni beni yalnizlik ortecek, yalnizlik ortecek.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Ben mezarsiz yasamayi diliyorum,
        Olmemek istiyorum, yasamak istiyorum,
        Yetistirdigim bahce yarida kalmasin,
        Tarumar olmasin istiyorum, perisan olmasin,
        Beni bilse bilse cicekler bilir, dostlarim,
        Nicin yasadigimi ben onlara soyledim,
        Ciceklerde acar benim gizli arzularim.

        Dunyanin butun ciceklerini diyorum,
        Okulun duvari coktu altinda kaldim,
        Ama ben dunya ustundeyim, toprakta,
        Yaz kis bir sey soyleyen toprakta,
        Cile cektim, yalniz kaldim, ama yasadim,
        Yurdumun ciceklenmesi icin daima yasadim,
        Bilir bunu bahceler, kayalar, koyler bilir.
        Simdi sustum, ortun beni, yatirin buraya,
        Dunyanin butun ciceklerini getirin buraya.

                                              CEYHUN ATUF KANSU

 

ÖĞRETMENİM KURDELE TAKMA BANA

Öğretmenim kurdele takma bana;
Günaydın de, elimden tut,
Taşınsın sıcaklığın,
Okuduğum ilk kelimelere.
Boyamasan da olur elmamı.
Olsun, kızarmasın elmam;
Üzülür belki arkadaşlarım.
Öğretmenim kurdele takma bana;
Yanımda kal,
Yaptığım resme bak.
“Bunu da öğretmenim, bunu da ben yaptım!”
Diyeyim sana.
Gülüşünü çizeyim, resim defterime.
Koymasan da olur resmimi,
Güzel resim köşesine,
Hem, hepimizin resmi sığmaz ki!

Öğretmenim kurdele takma bana;
Sevgiyi öğret.
Barışı, umudu, aydınlığı…
Kaldırdığım parmağı gör.
Korkmadığımı söyleyeyim, karanlıklardan,
Işığınla kucaklayayım evreni.
Yıldız atmasan da olur,
Güzel yazı defterime.
Güneşim ol yeter ki,
Üşüdüğüm zamanlarda.

Öğretmenim kurdele takma bana;
Çiçekler tak saçıma.
Her gün kokunu bırak, sınıfta,
İlk ben geleyim okula,
İlk ben kucaklayayım seni, herkesten önce.
Kurdele takmasan da olur, yakama,
Kanatlarım ol, uçurumlarda,
Yükselirken yanımda kal,
En yüksekten senin sesinle söyleyeyim;
Aydınlık Türkiye’nin şarkısını…

Şiir:Alpay CAVLAK 26
Mart 2005
Kemerhisar
 
 
   
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol